Bir Kadının Yaşamından Yirmi Dört Saat

İnsanların çoğunun hayal gücü kısıtlıdır. Kendilerine doğrudan dokunmayan, sivri ucu; sert bir biçimde ısrarla duyularını harekete geçirmeyen şey, onları neredeyse hiç tahrik etmez.
Öte yandan, tam gözlerinin önünde meydana gelen ve duygularının dokunma mesafesindeki en ufak bir şey bile, içlerinde ölçüsüz bir tutku tutuşturur. Böyle bir durumda da nadiren gösterdikleri duyarlılıklarının yerini yersiz ve abartılı bir şiddet alır.

Yeni Dünya

Sabahattin Ali Yeni Dünya; karanlıktan, yüzünü kamçılayan kar ve rüzgardan dizlerine sıçrayan çamurdan, duyduğu seslerden korkuyordu. Açlığı, sıska kardeşlerinin korkunç gözlerini yorgunluğunu unutmuştu. Bir an evvel köye varmak, ocakta küllenen bir odun parçasıyla aydınlanan toprak dama girmek ve bir köşede saklanmak istiyordu. Ne yatmak, ne dinlenmek, sadece bir dört duvar arasında bulunmak... Bu geniş karanlıktan, bu seslerden kaçmak.

Aforizmalar

Anlamaya başlamanın ilk parıltısı ölme arzusudur. Bu hayat katlanılmaz görünür, ötekiyse ulaşılmaz. Kişi bir noktadan sonra ölme isteğinden utanmaz olur, nefret ettiği o eski hücresinden, yine nefret edeceği bir yenisine taşınmayı talep eder. Son inanç kırıntısı da buradadır, çünkü bu taşınma esnasında efendi şans eseri yoldan geçerken mahkumu görebilir ve 'bu adamı bir daha hücreye koymayın. O, benimle geliyor” diyebilir.